Τα άλογα και τα έλλογα των Αποκριών

Ετικέτα: ΑΡΘΡΑ

ღ ✿⊱╮Αν και δεν συμφώνησα ποτέ με τέτοιου είδους εκδηλώσεις δεν μπορώ να θυσιάσω αυτό το όμορφο χαμόγελο, κι ελπίζω πως μεγαλώνοντας θα καταλάβει. Ούτε σαν παιδί μασκαρεύτηκα. Αρχικά από φόβο. Τρόμαζα όταν χτυπούσαν την πόρτα καμουζέλες κι αραπάκια όπως τ’ αποκαλούμε στο νησί της Κω. 

Έθιμο του τόπου μου, που εσύ τους υποδέχεσαι ως οικοδεσπότης και καλείσαι να τους αναγνωρίσεις. Όμως μεγαλώνοντας αρνιόμουν ν’ αποδεχτώ και φυσικά να συμμετάσχω σε μια ειδωλολατρική γιορτή κατάλοιπο της γιορτής του Διόνυσου. Και δεν μπορώ ν’ ανεχτώ τα αισχρά δημοτικά τραγούδια και τις γιορτές του «φαλλού» όσο κι αν θεωρείται παράδοση. Έθιμα που δεν σέβονται ούτε το παιδί ούτε τον άνθρωπο. Τις παραδόσεις εμείς τις δημιουργούμε κι εμείς τις εξαλείφουμε. Κι απορώ γιατί ξεχνάμε τις όμορφες κι αγκαλιάζουμε σφιχτά τις αρρωστημένες. Ούτε μπορώ να βλέπω κυρίες και κυρίους μ’ εμετικές μεταμφιέσεις που δείχνουν τον πραγματικό εαυτό τους και βγάζουν το απωθημένο τους.

Εκείνο όμως το έθιμο που λάτρευα ήταν το πέταγμα το χαρταετού. Γιατί έφτανε ψηλά που πίστευα θα αγγίξει το Θεό. Δεν απείχα και πολύ απ’ την πραγματικότητα. Καθαρά Δευτέρα η εκκλησία μας με ψαλμούς διηγείται τον διωγμό του Αδάμ και της Εύας απ’ τον παράδεισο. Κι εμείς αυτή τη μέρα νηστεύουμε και πετάμε τον χαρταετό για την κάθαρση της ψυχής μας κι η προσευχή μας να φτάσει στο Θεό. Ο χαρταετός είναι το σώμα κι η ουρά η ψυχή. Σώμα και ψυχή ταμένα στο Θεό κι η παράκληση, να μας επιτραπεί η είσοδος  ξανά στον Παράδεισο. Θυμάμαι ακόμα τον πρώτο μας χαρταετό που έφτιαξαν τ’ αδέλφια μου με εφημερίδες. Μικρό κοριτσάκι τότε και με τις οδηγίες του τώρα ‘’αγγέλου’’ της οικογένειας μου προσπαθούσα κι εγώ να συμμετάσχω, μη ξέροντας τι ήταν και γιατί, αλλά μου άρεσε το νέο μας παιχνίδι... Αυτόν τον αετό θα ήθελα να τον ξαναφτιάξω αδελφέ και να τον πετάξω για σένα. Τόσο ψηλά που να σ’ αγγίξει… έτσι.. να γλυκαθεί ν’ αγαλλιάσει  η ψυχή μου. Καλές Απόκριες σε όλους. ღ ✿⊱╮

Χρύσα Φραγκούλη