Θείος Έρωτας

ετικέτα ΠΟΙΗΣΗ

Στην ηρεμία της ανημποριάς αναδεικνύεται

το όμορφο

ένα λουλούδι, ένα χάδι, μια μικρή δόση συντροφιάς

Ότι το βλέμμα προσπερνούσε τόσο βιαστικά

Ότι ο νους το έχριζε ως ελαφρύ

Ότι ο χρόνος δεν πρόφταινε

τώρα είναι δόνηση ψυχής

Αποκαλύπτονται περίτρανες όλες οι πτυχιές του

και η συνείδηση απορεί

πως δεν τα είχε δει όλα αυτά τόσο καιρό

Δεν είναι φυλακή το αδύναμο σώμα

Είναι ένα παράθυρο

Χάνουν τη δύναμή τους τα βιολιά της περηφάνιας

κι ακούγεται το γλυκό φλάουτο

της εκτίμησης των αξιών

Είναι η στιγμή που η ψυχή καταλαβαίνει πόσο

σημαντικά είναι αυτά που φαινόντουσαν δεδομένα

και ασήμαντα

και δοξάζει το Θεό

Αλίμονο στον άνθρωπο που

μένει προσκολλημένος στο άηχο βιολί

Χάνει τον Θείο Έρωτα

Τον έρωτα των ψυχών.

Αντώνης Παπαευθυμίου