Αυτό που κάνει την προσευχή μας να φαντάζει σαν να
μονολογούμε είναι η υπερηφάνεια μας.
Γιατί αν προσευχηθούμε για κάτι και μετά από καιρό βρούμε
αυτό που ζητούσαμε και πούμε… «Κατάφερα τελικά και βρήκα την λύση» τότε την
απάντηση του Θεού την λαμβάνουμε ως δικιά μας πράξη και προσευχή μοιάζει σαν να
μονολογούμε.
Αν όμως σκεφτούμε λογικά και πούμε «Αφού εγώ προσπάθησα
πριν προσευχηθώ και δεν κατάφερα τίποτα, πώς λοιπόν τώρα λέω ότι αυτό που βρήκα
είναι καρπός των δικών μου δυνάμεων;» τότε… μπορούμε, σιγά-σιγά, να μάθουμε να
βλέπουμε τις απαντήσεις του και η προσευχή γίνεται επικοινωνία με τον Χριστό.
Αντώνης Παπαευθυμίου
