Το λίκνο της αγάπης
είν’ το φως
είν’ το αστέρι.
Μην αναζητάς
δεν υπάρχει ουρανός
σε πετρωμένο χέρι.
Της άνοιξης η αύρα είν’
δροσιά
και ντύνει
την καρδιά σου.
Μην την φοβάσαι την
φωτιά
θα σβήσει
στην θωριά σου.
Προχώρησε μην σταματάς
αν και
Κυκλώπων τείχη οι
καρδιές
μην σκιαχτείς
να τις αγγίξεις.
Δώρισέ τους κομμάτια
απ’ τη ζωή σου.
Μη νοιάζεσαι
δεν θα στερέψει
στοργή ρέει απ’ τη
πληγή σου.
Αστέρευτο ποτάμι ο
καημός
ποτέ μην του
επιτρέψεις.
Ο χώρος της καρδιάς σου
καθαρός.
Μην σου τη διαφεντέψει.
Μια προσευχή χωρίζει
τον άνθρωπο απ’ το Θεό.
Ένα άγγιγμα
το σ’ αγαπώ απ’ το
μισώ.
Πυρπόλησε όσους την
ψυχή σου
γυρεύουν ν’ αλώσουν.
Δώσ’ τους τον κόπο σου
όχι φως.
Άνθισε μες στ’ αγιάζι.
Κράτα γερά το τιμόνι
στη βροχή
κι ο ήλιος
θα λιώσει το χαλάζι.
Αφιερωμένο στα παιδιά μου
και στα παιδιά όλου του κόσμου
Αντώνης Παπαευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.