Κι αν έρχονται στο νου σου οι χειμώνες
Κι αν της ψυχής σου χελιδόνια έχουν πετάξει
Κι αν ο ουρανός πληγεί από κυκεώνες
τίποτα της δικής σου λίμνης τα νερά να μην ταράξει.
Ο κόσμος γύρω μου ασφυκτικά θλιμμένος
κι εσύ ηλιαχτίδα, τη ζωή μου έχεις φωτίσει
Αέρας μέσα μου ερμητικά κλεισμένος
της μαύρης σκέψης μου πνοή έχεις φυσήξει.
Της άπατρης ψυχής
μου η πατρίδα
θάλασσα που δεν έχω ξαναδεί
μέσα απ’ τα μάτια σου σαν έργο είδα
ν’ ακκίζεται μπροστά μου η ζωή.
Χορτάριαζαν λυγρά τα όνειρά μου
και το άσυλο γινόταν φυλακή
Θαλασσοδάνεια τα λόγια κι οι υποσχέσεις
ελπίδα στ’ όνειρο μονάχα εσύ.
Χρύσα Φραγκούλη
