Χορεύουνε
Γλεντούν οι τροβαδούροι
σε
ύμνους κλείνουν Νίκη Δυνατή
Πληγώνουν
ότι Έρχεται
ότι
Υπάρχει και ότι Είναι
Του
Θεού τ’ αχνάρι
που
στέκει σε τούτη εδώ τη γη
Γιατί
σίμωσαν τ’ όνειρο του Άδη
να
διαφεντέψει
Μα
δεν λογάριασαν την μάνα την Αφέντρα
που
στέκει βράχος
σε
Θάλασσα και Γη
Δεν
είδαν τα σημάδια Την πέτρα
που
σκίστηκε
Ουρανού
Πληγή
Θα
πιούνε και Θα πιούμε το πιοτό μας
που
έδεσε Ετούτη η Οργή
Ώσπου
να δούμε Το δυνατό Το βιος μας
αέρας
να γίνεται βροχή
Ώσπου
το γόνυ στο βάρος να λυγίσει
απ’
τη δικιά του
Πόθου
Διαταγή
Ξεστράτισε
ο Ήλιος μας Η μέρα
σε
άγονη
του
νου μας διαδρομή
Θέριεψε
Του ανθρώπου η εικόνα
έγινε
Ήλιος
Σύμπαν
και Βουλή
Αποζητά
στη νύχτα τη διχόνοια
ψάχνει
να ‘βρει
τη
Δίκαιη Αφορμή
Και
σέρνονται στο Χώμα
Δίχως
τύχη
όσοι
απέχουν Τις φωνές
Βοούν
Αδύναμοι
άναρθρους
Λόγους άγλωσσης Κραυγής
Χαράσσουν
Σκόνη και ιδρώτα
το
Μονοπάτι
Ουρανού
και γης
Χορεύουνε
Γλεντούν οι τροβαδούροι
δώρα
ανταλλάσουν σαν να ‘ναι σε γιορτή
Το
γλέντι τους υψώνουν
καλούν
Τα όρνια
Ονοματίζουν
τα Άδικα
Δικαιωμένα
κι
αρχίζουνε τη Μοιρασιά
Μα
άδεια τα σεντούκια παραμένουν
της
άμμου της Ερήμου η φυγή
Τους
προσπερνά
Κλέβει
τα Ιδωμένα
Δίκαια
η Δίκη του Άξιου Κριτή
Θα
πιούνε και Θα πιούμε το πιοτό μας
θα
χορταστεί η αχόρταστη ψυχή
Θα
αποκτήσει Το που ποθούσε
θα
το λουστεί
Κι
όταν το Φως θα Υψώσει τον εαυτό του
η
Άσκησή μου θα Περαιωθεί
Αντώνης Παπαευθυμίου
